Een gps is een zalige uitvinding, niet?
Geen opzoekingswerk vooraf, geen afgeprinte plannetjes meer en niet langer om de 10 minuten moeten stoppen om de weg te vragen. Herinner je je die tijd nog?
Ik wel. Ik had opvallend meer voorbereidingswerk voor ik ergens een workshop ging geven :-)
Stel nu dat iemand zo'n gps uitvindt, niet voor de juiste route, maar om de weg te vinden doorheen je leven?
Zo'n apparaatje dat zegt 'neenee, niet langs daar maar langs hier' of 'nu is het tijd om van dit pad af te slaan'. Die gps zou je vertellen welke keuze voor jou klopt, en welke weg je dichter bij je droom brengt en welke net verder weg. Zalig toch?
Awel, ik wil er wel één!
Of beter gezegd: ik heb er al één. En jij ook.
Om heel eerlijk te zijn, is het niet echt een gps. Het is eerder een kompas: je innerlijk kompas.
Het is een stem diep in ons die ons vertelt wat de juiste weg is. Je kunt het ervaren als een soort weten, of eerder een voelen. Door je innerlijk kompas weet je instinctief welke richting je op dient te gaan, zonder dat je het rationeel kunt verklaren.
Heb jij dat kompas al ervaren?
Iedereen heeft er één. Alleen is ze geen luide stem, en wordt ze vaak overroepen door de harde roepers in ons. Je kent ze wel: die innerlijke criticus, de perfectionist, de stem die vindt dat je in het rijtje moet lopen en 'normaal' moet doen. We hebben ze allemaal.
Maar daaronder zit je innerlijk kompas. Je vindt ze door te vertragen en naar binnen te gaan met je aandacht.
En dat zijn we niet gewoon.
Al van jongsaf hebben we geleerd om de antwoorden buiten onszelf te zoeken: bij de leraar, onze ouders of de schoolboeken. Ook bij de maatschappij die voorschreef 'hoe het hoort'.
Wat we al die tijd weinig tot niet geleerd hebben, is om de wijsheid in onszelf te raadplegen.
Leerde jij bv. thuis of op school hoe je met je aandacht naar binnen kunt gaan en kunt voelen wat je nodig hebt? Of wat de juiste keuze is?
Gelukkig is het nooit te laat om dat kompas te leren kennen en gebruiken. Het eerste wat je daarvoor doet, is vertragen en het stil maken in jezelf, bijvoorbeeld door mindfulness of meditatie. Je stelt je open voor de antwoorden die komen, niet uit je hoofd maar uit je buik, uit die plek van dieper weten.
Dan kun je jezelf een vraag stellen, en de antwoorden laten komen. Die antwoorden kunnen gedachten zijn, maar evengoed emoties of beelden. Je kunt het doen simpelweg door de vraag te stellen en te wachten op een antwoord, of al journalend. Die laatste is mijn favoriete manier, zeker bij wat moeilijker of belangrijker vragen. Dan schrijf ik een antwoord in mijn dagboek, en schrijf erna het antwoord dat in me opkomt.
Ik weet nooit wat zal komen, en laat me verrassen. En soms ben ik werkelijk verrast. Dan komen er inzichten over iets waar ik me niet bewust van was, of zie ik dingen soms in een groter perspectief.
Dat kun je op dagelijkse basis doen, bv. rond de vraag 'wat is belangrijk voor mij vandaag?' of 'wat heb ik nodig op dit moment?'. Maar minstens even belangrijk is het om je innerlijk kompas te raadplegen bij belangrijke keuzes in je leven. Dat kan ook door jezelf een vraag te stellen over de keuze en open te staan voor de antwoorden. Zo raadpleegde ik mijn innerlijk kompas bijvoorbeeld toen ik twijfelde om ontslag te nemen, of om een dure opleiding te volgen.
Door contact te maken met mijn innerlijk kompas, zie ik veel duidelijker wat belangrijk is voor me, en kan ik dus veel makkelijker kiezen. Ook voel ik me zekerder van mezelf en van mijn keuze. Wanneer ik beslissingen puur vanuit mijn hoofd probeer te nemen, twijfel ik vaak omdat beide kanten voordelen hebben. Maar wanneer ik mijn innerlijk kompas betrek, wordt het zoveel duidelijker en is mijn voorkeur telkens weer heel helder.
Dit zijn al twee makkelijker manieren om aan de slag te gaan met je innerlijk kompas:
* door in stilte te luisteren naar de antwoorden die in je op komen
* al schrijvend
Maar er bestaan ook nog andere manieren die je helpen om keuzes te maken vanuit je innerlijk kompas en je hart.
In volgende blogberichten meer daarover :-)
Reactie plaatsen
Reacties