Zodra je het nieuws hoort of ziet, word je overspoeld door slecht-nieuws-berichten: de blijvende oorlog in Oekraïne, het conflict in Gaza, klimaatsverandering, de doemdagklok die zegt dat het niet meer 5 voor 12 is, maar slechts 90 sec ervoor.
Hoe ga jij daar mee om?
Sommigen sluiten zich af.
Anderen geloven het niet.
Velen verliezen hoop, zelfs in die mate dat steeds meer mensen kampen met een klimaatdepressie. Onderzoek wijst uit dat driekwart van de volwassenen zich zorgen maakt over de gevolgen van de klimaatsverandering voor toekomstige generaties.
Dat doet wat met ons. Het is een uitdaging om in deze context dicht bij jezelf te blijven.
Het is makkelijker om je af te sluiten. Wegkijken en zwijgen...
Alleen… Dat haalt niets uit. En hoewel we dat weten, is het bij momenten verdomd moeilijk om te blijven staan tussen al deze ellende.
Jezelf afsluiten is niet het antwoord. Wat dan wel?
Die ligt net in het toelaten van die emoties. Ze doorvoelen, hoe pijnlijk ze ook zijn. Jezelf de toestemming geven om het verdriet, de kwaadheid, de teleurstelling, en ja, zelfs het schuldgevoel en de schaamte te doorvoelen. Dat is niet eenvoudig. Het vergt moed, en kost soms tijd en energie.
Ook bij mij was dat zo de laatste tijd.
Maar keer op keer merk ik wel dat het nodig is. Alleen door deze emoties toe te laten, kunnen we uit apathie komen. Dan komt er een bepaalde lichtheid én helderheid voor jezelf. Dan pas kun je bij het antwoord komen op de vraag ‘hoe wil ik hiermee omgaan? Wat heb ik te doen in deze situatie?’.
En het goede nieuws is: je hoeft dit niet alleen te doorstaan.
Het is juist de verbinding met anderen en het gezamenlijk ervaren van deze emoties dat helend werkt. Geef jezelf die ruimte…
Heb je nood of goesting om hierover te praten? Stuur me een bericht!
Hoe kan ik dat wat er wel is, ondersteunen?
Een vraag die ik hierbij ook heel krachtig vind, is deze: "hoe kan ik dat wat er wel is, ondersteunen?"
De reden waarom ik van deze vraag houd, is omdat ze de switch maakt van angst naar liefde. Ze biedt een antwoord tegen de verlamming, en zorgt voor positieve verandering.
Er is namelijk ook heel veel moois in de wereld. Er zijn al alternatieve systemen, die de kiem van een meer duurzame en inclusieve wereld in zich dragen. Dat kunnen we mee ondersteunen, en daar daagt deze vraag je toe uit.
Ze zorgt ervoor dat je niet stopt bij een verlangen naar een beter wereld, of bij het praten erover, maar dat je het werkelijk mee vorm geeft. Op jouw manier, vanuit jouw passie. Je zet je schouders onder een wereld die ook voor de volgende generaties een warme thuis kan zijn.
Gewone mensen maken het verschil
Vaak voelen we ons klein en machteloos in verhouding tot complexe wereldproblemen.
Nochtans waren het doorheen de geschiedenis vaak eenvoudige mensen zoals jij en ik die voor verandering zorgden. Denk maar aan Rosa Parks, Martin Luther King en Malala Yousafzai.
Denk je nu “ok, maar ik ben geen Martin Luther King die meeslepende speeches kan geven”? Dat kan (hoewel ik er van overtuigd ben dat elke mens tot zo’n straffe dingen in staat is). Maar de Rosa Parks’en en Ghandi’s van deze wereld stonden er niet alleen voor. Het is dankzij de steun van de mensen die in hen geloofden, dat ze hun doel bereikten.
Net zoals onze steun ook op dit moment de initiatieven voor een betere wereld kan laten groeien en een steeds groter deel van onze samenleving uitmaken. Of je steun nu bestaat uit promo maken voor mooie initiatieven, vrijwilliger zijn, actie voeren, doneren, praten over de positieve effecten van veganisme, of nog iets helemaal anders: we maken allen mee het verschil, elk op onze eigen manier.
Wat is jouw steentje dat je bijdraagt? Ik ben benieuwd!
Vind je het moeilijk om te weten wat jouw bijdrage kan zijn? Of worstel je hiermee? Stuur me een bericht, en ik praat er graag over met je tijdens een inspiratiegesprek!
Reactie plaatsen
Reacties